​ Broszury do Inspire

Kościół zawsze wierzy, kiedy się modli.  Od czasów apostołów do obecnego wieku sposób, w jaki Kościół się modli, wpływa na to, w co wierzy.  Jej modlitwa najpełniej objawia się w życiu liturgicznym – sprawowaniu sakramentów i innych czynności rytualnych.  W II wieku Kościół Rzymski posługiwał się formułą chrztu, w której katechumeni (ci, którzy mieli być ochrzczeni) deklarują swoją wiarę w Trójjedynego Boga oraz Kościół i zmartwychwstanie ciała poprzez serię pytań.  Te pytania, które znajdują podobieństwo do dzisiejszych obrzędów chrztu, rozwinęły się w Credo Apostołów pod koniec VII wieku.

W miarę jak chrześcijańskie wyznanie wiary lub wyznanie wiary zaczęło się rozwijać, pojawiły się pytania dotyczące jego rzeczywistej konieczności.  Kościół był rozumiany w swojej wczesnej historii, jak wierzymy dzisiaj, jako żywy i żywy organizm.  I tak jak Ona dorastała w wieku i mądrości, tak też było dyskutowane, czy sposób, w jaki Ona wyraża to, w co wierzy.  Ale w miarę wzrostu mądrości nauczyła się, że gdyby polegała tylko na tradycjach ustnych, autentyczna wiara apostolska mogłaby zostać zniekształcona.  Każdy, kto kiedykolwiek grał w tę gręTelephone rozumie, że im dalej od źródła znajduje się użytkownik, tym bardziej prawdopodobne jest, że wiadomość zostanie zniekształcona.  Ponadto, poprzez spisanie Jej wiary i umieszczenie jej w wyznaniu wiary, pozwoliło jej to dokładniej zadeklarować to, w co wierzyła i pomogło Jej w konfrontacji z herezjami, które groziły wyrządzeniem jej krzywdy.

3rd Edycja Mszału Rzymskiego wzywa do bardziej regularnego używania Symbolu Apostolskiego w życiu liturgicznym Kościoła.   Nie będzie już dłużej wyznanie wiary apostołów zarezerwowane do użytku we Mszach z dziećmi i do odmawiania Najświętszego Różańca.   Rubryki (reguły regulujące sposób sprawowania liturgii) wzywają do używania Symbolu Apostolskiego zamiast Symbolu Nicejskiego w okresie Wielkiego Postu i Wielkanocy.  Jego użycie powinno przypominać nam o naszych obietnicach chrztu, w których odrzuciliśmy szatana i ciemność grzechu i wyznajemy wiarę w Jedynego Prawdziwego Boga.

Należy krótko wspomnieć o stwierdzeniu „… zstąpił do piekła”.  To stwierdzenie wywołuje odniesienie do Szeolu lub miejsca zmarłych.  Tutaj Ojcowie Kościoła oraz wczesnochrześcijańska ikonografia przedstawiają Pana Jezusa głoszącego zbawienie tym, którzy zmarli przed swoim wcieleniem.  Nie należy myśleć o miejscu zajmowanym przez diabła i jego sługusów – tak, jakby Jezus miał być mu poddany.