KONSEKRACJA ŚWIĘTEGO JÓZEFA
Historia św. Józefa
Nabożeństwo do św. Józefa jest jedną z łask, jakie Bóg może udzielić duszy, jest bowiem równoznaczne z objawieniem całego skarbca łask naszego Pana. Kiedy Bóg pragnie wznieść duszę na wyższe wyżyny, jednoczy ją ze św. Józefem, obdarzając ją silną miłością do dobrego świętego. – Św. Piotr Julian Eymard
__________________________
Biblia składa Józefowi najwyższy komplement: był „sprawiedliwym” człowiekiem. Jakość oznaczała dużo więcej niż wierność w spłacaniu długów.
Kiedy Biblia mówi, że Bóg kogoś „usprawiedliwia”, oznacza to, że Bóg, ten najświętszy lub „sprawiedliwy”, tak przemienia osobę, że jednostka w jakiś sposób uczestniczy we własnej świętości Boga, a zatem jest to naprawdę „słuszne” dla Boga kochać go. Innymi słowy, Bóg nie bawi się w gry, zachowując się tak, jakbyśmy byli godni miłości, kiedy nie jesteśmy.
Mówiąc, że Józef był „sprawiedliwy”, Biblia oznacza, że był całkowicie otwarty na wszystko, co Bóg chciał dla niego zrobić. Stał się święty, otwierając się całkowicie na Boga.
Resztę możemy łatwo domyślić się. Pomyśl o rodzaju miłości, z jaką zabiegał o Maryję i pozyskiwał ją, oraz o głębi miłości, jaką dzielili podczas małżeństwa.
Nie jest sprzeczne z męską świętością Józefa, że postanowił rozwieść się z Marią, gdy okazało się, że jest brzemienna. Ważnymi słowami Biblii są to, że planował to zrobić „po cichu”, ponieważ był „mężem sprawiedliwym, ale nie chciał narazić jej na wstyd” (Mt 1:19).
Sprawiedliwy człowiek był po prostu, radośnie, całym sercem posłuszny Bogu — poślubiając Maryję, nadawszy imię Jezusowi, poprowadząc drogocenną parę do Egiptu, sprowadzając ich do Nazaretu, przez nieokreśloną liczbę lat cichej wiary i odwagi.