NOVUS ORDO KATOLICKA MZA ŚWIĘTA
Wycieczka po Nowej Mszy
Msza składa się z dwóch głównych części:
Liturgia Słowa;
oraz
Liturgia Eucharystii.
Wejście
Msza rozpoczyna się wejściem kapłana.
W niedziele i święta odśpiewany zostanie hymn na wejście.
W przeciwnym razie recytuje się krótki fragment (zwykle z Pisma Świętego) zwany „Antyfoną na wejście”.
Będąc naszą największą modlitwą, Msza rozpoczyna się od uczynienia Znaku Krzyża
(tradycyjny sposób, w jaki katolicy „błogosławią się” oraz rozpoczynają i kończą „formalne” modlitwy).
Obrzęd pokuty
Kapłan pozdrawia lud i zachęca wszystkich do krótkiej refleksji nad ich niegodnością i grzesznością, aby przygotować się do celebracji Mszy św.
Lud może odmawiać „Confiteor”:
Wyznaję Bogu Wszechmogącemu i tobie tu obecnym, że zgrzeszyłem z własnej winy,
["mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa"]
w moich myślach i w moich słowach,
w tym, co zrobiłem i w tym, czego nie zrobiłem.
I proszę Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, wszystkich Aniołów i Świętych,
a ty jesteś tutaj, aby modlić się za mnie do Pana, naszego Boga.
lub _
Gloria
Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.
Wysławiamy Cię, błogosławimy Cię, wielbimy Cię, wychwalamy Cię. dziękujemy Ci za Twoją wielką chwałę,
Panie Boże, niebiański Królu, Boże, wszechmogący Ojcze.
Panie Jezu Chryste Jednorodzony Synu, Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca,
gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami;
gładzisz grzechy świata, przyjmij naszą modlitwę;
siedzisz po prawicy Ojca, zmiłuj się nad nami.
Bo tylko Ty jesteś Świętym Omem, tylko Ty jesteś Panem, tylko Ty jesteś Najwyższym,
Jezus Chrystus z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca.
Amen.
Kapłan prowadzi następnie „Kyrie” – „Panie zmiłuj się”, „Chrystus zmiłuj się”, „Panie zmiłuj się” – przed udzieleniem rozgrzeszenia ogólnego, aby przygotować Lud do przyjęcia Najświętszego Sakramentu. (Nie dotyczy to osób w stanie Mortal Sin którzy muszą najpierw otrzymać rozgrzeszenie w Sakramencie Pokuty, zanim przystąpią do Najświętszego Sakramentu.)
Następnie rozpoczyna się modlitwa odmawiana przez kapłana. Modlitwy i różne czytania wybrane na daną Mszę św. odnoszą się do określonego „tematu”.
Liturgia Słowa
Najpierw czytany jest fragment Starego Testamentu, Dzieje Apostolskie lub Księga Objawienia.
Po tym następuje śpiew lub recytacja jednego z Psalmów. Zwykle lektor lub kantor recytuje lub śpiewa werset, na który lud odpowiada antyfoną z psalmu.
Następnie fragment jednego z Listów (Nowotestamentowych „Listów”) jest czytany jako Drugie czytanie.
W feria (w dni powszednie) Msze św. odbywa się tylko jedno czytanie i psalm. Podczas niektórych Mszy podawane są również dodatkowe czytania – podczas Wigilii Paschalnej, najważniejszej Mszy w roku, celebrującej Zmartwychwstanie, może być do 15 czytań!
Pierwsze i drugie czytanie oraz Psalm są zazwyczaj czytane przez świeckich, a najlepiej przez lektorów, świeckich, którym formalnie zlecono czytanie czytań w swojej parafii.
Po czytaniach następuje aklamacja Ewangelii – wielkie „Alleluja!” przez Lud przyjmujący Słowo. Ludzie stoją na aklamacji Ewangelii i pozostają w pozycji stojącej, podczas gdy kapłan lub diakon czyta fragment z Ewangelii. Przy szczególnie szczególnych okazjach kapłan może śpiewać Ewangelię.
Na zakończenie Ewangelii lud zasiada, aby wysłuchać „Homilii” kapłana, będącej refleksją na temat różnych czytań i ich zastosowania w naszym życiu.
Po homilii i krótkim czasie na spokojne zastanowienie się nad tym, co powiedział Ojciec, Lud wstaje, by wyrecytować Credo Nicejskie . Katolicy, podobnie jak wszyscy chrześcijanie, recytują razem następujące sformułowanie naszej wiary:
Wierzę w jednego Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi,
wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.
Wierzę w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Jednorodzonego Syna Bożego,
zrodzony z Ojca przed wszystkimi wiekami, Bóg z Boga, Światłość ze Światła,
zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu;
przez niego wszystko się stało,
Dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba,
Na słowa, które następują, aż do „i stał się człowiekiem” włącznie, wszyscy kłaniają się.
i przez Ducha Świętego wcielił się w Maryję Dziewicę i stał się człowiekiem.
Dla nas został ukrzyżowany pod Poncjuszem Piłatem,
Poniósł śmierć i został pochowany,
i zmartwychwstał trzeciego dnia zgodnie z Pismem.
Wstąpił do nieba i siedzi po prawicy Ojca.
Powróci w chwale, aby sądzić żywych i umarłych
a Jego królestwo nie będzie miało no end.
Wierzę w Ducha Świętego, Pana, Ożywiciela,
który pochodzi od Ojca i Syna,
który z Ojcem i Synem jest uwielbiony i uwielbiony,
który przemawiał przez proroków.
Wierzę w jeden, święty, katolicki i apostolski Kościół.
Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów.”
i nie mogę się doczekać zmartwychwstania umarłych.”
i życie przyszłego świata. Amen.
Idąc za wyznaniem wiary, Lud stawia potrzeby świata przed naszym Ojcem Niebieskim w „Wstawiennictwie powszechnym” lub „Modlitwach wiernych”.
Lektor zazwyczaj odczytuje krótkie wstawiennictwo, które Lud czyni swoim własnym, odpowiadając: „Panie, wysłuchaj naszej modlitwy”.
Modlitwy te zazwyczaj modlą się za Papieża i Kościół, Przywódców naszego Narodu, o wzrost powołań do kapłaństwa, za znajdujących się w trudnej sytuacji, za chorych i niedołężnych (zwłaszcza z poszczególnych parafii), za zmarłych.
Na tym kończy się pierwsza część Mszy.
Obrzędy Ofiarowania
Niektórzy członkowie kongregacji (dość często dzieci lub rodzina) odbierają wtedy „dary”:
chleb, który stanie się Ciałem Chrystusa i
Wino, które stanie się Jego Krwią.
Wtedy też pobierana jest pierwsza Kolekcja.
Lud jest proszony o złożenie ofiary, która jest przekazywana biskupowi lub arcybiskupowi do wykorzystania na cele diecezji.
Liturgia Eucharystii
Kapłan przyjmuje te dary i błogosławi je, ofiarowując je Bogu, dzieło i owoc naszych rąk, podkreślając wielką tajemnicę, że Bóg przyjmie pokarm i napój, który zrobiliśmy i przemieni je w Niebiański Posiłek, Ciało i Krew naszego Pana Jezusa.
Po pobłogosławieniu darów Kapłan modli się, aby Bóg oczyścił go z wszelkiej nieprawości i symbolicznie umył palce, które dotkną Pana.
Lud następnie modli się, aby Bóg przyjął Ofiarę Kapłana „na chwałę i chwałę Jego Imienia, dla naszego dobra i dobra całego Jego Kościoła”.
Msza ma swój początek w Ostatniej Wieczerzy, kiedy Nasz Pan po raz pierwszy zamienił chleb i wino w Swoje Ciało i Krew. Ale ma też swoje powiązania z wielkimi wydarzeniami Wielkiego Piątku. Każda Msza jest kontynuacją i ponownym złożeniem ofiary Chrystusa na Kalwarii. Bierze holokausty i spalone, krwawe ofiary Starego Testamentu i przekształca je w Świętą Ofiarę Baranka Bożego, który odkupił całą ludzkość.
Po odmówieniu przez Kapłana krótkiej modlitwy uwielbienia Boga – „Przedmowa” – Lud śpiewa Niebiański Pieśń „Sanctus” „ze wszystkimi Aniołami i Świętymi”:
Święty, Święty, Święty Panie, Boże mocy i mocy,
Niebo i ziemia są pełne Twojej chwały Hosanna na wysokości!
Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pana Hosanna na Najwyższym!
Następnie lud klęka w gotowości na moment, w którym Jezus stanie się prawdziwie, fizycznie obecny na ołtarzu.
Kapłan zaczyna odmawiać wielką modlitwę dziękczynną i błagalną do Boga zwaną
„Modlitwa Eucharystyczna”. Kapłan ma do wyboru kilka Modlitw Eucharystycznych:
Pierwsza Modlitwa Eucharystyczna jest tłumaczeniem Kanonu. Kanon był jedyną Modlitwą Eucharystyczną odmawianą w rycie łacińskim od czasu kontrreformacji do Vaticanum II. Jest bogata w historię Ludu Bożego, odwołuje się do naszego żydowskiego dziedzictwa, przypomina nam o naszym niebiańskim celu, wzywa każdego z Apostołów i Świętych oraz Męczenników Wczesny Kościół, każdy po imieniu, aby wstawiał się za nami.
Druga Modlitwa Eucharystyczna (jedna z nowych wprowadzonych przez papieża Pawła VI po Soborze Watykańskim II) opiera się na Modlitwach Eucharystycznych używanych w bardzo wczesnym Kościele. Jest piękny w swojej prostocie i wielu docenia to, jak łączy nas z modlitwą pierwotnego Kościoła. Wielu docenia również, że jest o wiele krótszy niż inne! (Jest to z pewnością najczęściej używana, "domyślna" Modlitwa Eucharystyczna).
Trzecia Modlitwa Eucharystyczna czerpie w dużym stopniu z tradycji liturgicznych i wyobrażeń Kościoła wschodniego.
Jest też czwarta modlitwa eucharystyczna i numer napisany specjalnie dla Mszy z dziećmi.
Wspólnymi elementami Modlitw Eucharystycznych są:
Konsekracja — chwila, w której Kapłan przemienia chleb i wino w Ciało i Krew Pana naszego, powtarzając słowa konsekracji:
To jest moje ciało (hic est enim corpus meum) To jest kielich mojej krwi (hoc est calix sanguinis meus)
Modlitwa za Kościół
Modlitwa za Papieża, Ordynariusza (biskupa), wszystkich księży i wszystkich Wiernych
Modlitwa za Wiernych Zmarłych (Wiernych, którzy umarli)
Wezwanie Najświętszej Maryi Panny, Apostołów i Świętych
Wreszcie doksologia uwielbienia kapłana, po której następuje „Wielkie Amen” ludu : Przez Niego, z Nim, w Nim, w jedności Ducha Świętego, Twoja wszelka chwała i cześć Ojcze Wszechmogący na wieki wieków. Amen.
Lud następnie wstaje, aby wspólnie odmówić Modlitwę Pańską i dzielić ze sobą Pocałunek Pokoju (zwykle uścisk dłoni lub skinienie głową!).
Kapłan następnie łamie Ciało Chrystusa, podczas gdy lud modli się,
„Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami”.
(Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis).
Następnie Kapłan ponownie zachęca nas do uznania naszej niegodności w „Domine, non sum dignus”:
„Panie, nie jestem godzien przyjąć Ciebie, ale tylko powiedz słowo, a będę uzdrowiony”.
Następnie Kapłan spożywa i pije Ciało i Krew Pana, po czym przystępuje do rozdawania Sakramentu każdemu z Ludu, który pragnie i jest w stanie przyjąć Komunię.
To jest wielki szczyt Mszy, życia chrześcijańskiego, Kościoła, moment, w którym Jezus, prawdziwie obecny, Ciało, Krew, Dusza i Bóstwo, wkracza w naszą istotę, w nasze ciała i dusze, czyniąc nas jednością z Nim i ze sobą, przywiązując nas do Jego Mistycznego Ciała, Kościoła.
Nie trzeba dodawać, że po tej błogosławionej chwili następuje kilka chwil cichej refleksji, a następnie pieśń wielkiej radości i uwielbienia!
Na tym etapie zwykle pobierana jest druga kolekcja. Dochód z tej zbiórki przeznaczony jest na potrzeby parafii (utrzymanie budynków kościelnych, opłacanie elektryczności, fundusze na szkołę parafialną itp.) oraz na utrzymanie księży.
Po spożyciu wszelkiej pozostałej Drogocennej Krwi i umieszczeniu wszelkich pozostałych Hostii w Przybytku, Kapłan myje i oczyszcza święte naczynia, a następnie siedzi w ciszy przez chwilę, zamyślając się i dziękując.
Rytuały końcowe
Na koniec Kapłan błogosławi lud i „odprawia” go „Msza się skończyła! Idź w pokoju kochać Pana i służyć mu!” Posyła nas na świat, aby wziąć Chrystusa ze sobą w naszych sercach i dać poznać Go każdemu, kogo spotykamy. Następnie Kapłan wychodzi z Kościoła, podczas gdy Lud śpiewa końcowy hymn.