NOVUS ORDO KATHOLIEKE HEILIGE MASSA
Ronde van de Nieuwe Mis
De mis bestaat uit twee hoofddelen:
de liturgie van het Woord;
en
de liturgie van de eucharistie.
De ingang
De mis begint met de ingang van de priester.
Op zon- en feestdagen wordt een intredelied gezongen.
Anders wordt een korte passage (meestal uit de Schrift) voorgedragen die de "Ingangsantifoon" wordt genoemd.
Omdat het ons grootste gebed is, begint de mis met het maken van het kruisteken
(de traditionele manier waarop katholieken "zichzelf zegenen" en "formele" gebeden beginnen en beëindigen).
De boetedoening
De priester groet de mensen en nodigt iedereen uit om kort na te denken over hun onwaardigheid en zondigheid ter voorbereiding op de viering van de Mis.
Het volk mag de "Confiteor" reciteren:
Ik beken aan de Almachtige God, en aan u hier aanwezig, dat ik heb gezondigd door mijn eigen schuld,
["mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa"]
in mijn gedachten en in mijn woorden,
in wat ik heb gedaan en in wat ik heb gefaald.
En ik vraag de Heilige Maria, altijd Maagd, alle engelen en heiligen,
en u hier aanwezig om voor mij te bidden tot de Heer, onze God.
o r
Gloria
Eer aan God in den hoge en vrede op aarde aan mensen van goede wil.
We prijzen je, we zegenen je, we aanbidden je, we verheerlijken je. wij danken u voor uw grote glorie,
Here God, hemelse Koning, o God, almachtige Vader.
Heer Jezus Christus, eniggeboren Zoon, Heer God, Lam van God, Zoon van de Vader,
u neemt de zonden van de wereld weg, ontferm U over ons;
je neemt de zonden van de wereld weg, ontvang ons gebed;
u zit aan de rechterhand van de Vader, ontferm U over ons.
Want alleen jij bent de Heilige Ome, jij alleen bent de Heer, Jij alleen bent de Allerhoogste,
Jezus Christus, met de Heilige Geest, in de heerlijkheid van God de Vader.
Amen.
De priester leidt dan de "Kyrie" -- "Heer ontferm U", "Christus ontferm U", "Heer ontferm U" - alvorens een algemene absolutie te geven om het volk voor te bereiden op de ontvangst van het Heilig Sacrament. (Dit is niet van toepassing op mensen in een staat van Mortal Sin die eerst absolutie moeten ontvangen in het sacrament van boete voordat ze het Heilig Sacrament naderen.)
Er is dan een openingsgebed voorgedragen door de priester. De gebeden en de verschillende lezingen die voor de specifieke mis zijn gekozen, volgen een bepaald "thema".
De liturgie van het Woord
Eerst wordt een passage uit het Oude Testament, de Handelingen van de Apostelen of het boek Openbaring voorgelezen.
Dit wordt gevolgd door het zingen of reciteren van een van de Psalmen. Meestal zal een lector of cantor een couplet reciteren of zingen, waarop het volk zal antwoorden met een antifoon uit de psalm.
Dan wordt een passage uit een van de brieven (de nieuwtestamentische "brieven") voorgelezen als de tweede lezing.
Bij feria (weekdag) Missen, vindt slechts één lezing en Psalm plaats. Bij sommige missen worden ook extra lezingen gegeven -- tijdens de paaswake, de belangrijkste mis van het jaar, die de opstanding viert, kunnen er tot 15 lezingen zijn!
De eerste en tweede lezing en de psalm worden meestal gelezen door leken, het meest correct door lectoren, leken die formeel de opdracht hebben gekregen om de lezingen in hun parochie te lezen.
De lezingen worden dan gevolgd door de Evangelietoejuiching -- een groot "Halleluia!" door de mensen die het Woord verwelkomen. Het volk staat voor de evangelietoejuiching en blijft staan terwijl een priester of diaken een passage uit het evangelie voorleest. Bij bijzondere gelegenheden kan de priester het evangelie zingen.
Aan het slot van het evangelie zitten de mensen om te luisteren naar de "homilie" van de priester, een reflectie op de verschillende lezingen en hun toepassing op ons leven.
Na de homilie en een korte tijd om rustig na te denken over wat vader heeft gezegd, staan de mensen op om de geloofsbelijdenis van Nicea te reciteren_cc781905-5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d . Catholics, net als alle christenen, reciteren samen deze formulering van ons geloof:
Ik geloof in één God, de almachtige Vader, schepper van hemel en aarde,
van alle zichtbare en onzichtbare dingen.
Ik geloof in één Heer Jezus Christus, de eniggeboren Zoon van God,
geboren uit de Vader voor alle tijden, God van God, Licht van Licht,
verwekt, niet gemaakt, consubstantieel met de Vader;
door hem zijn alle dingen gemaakt,
Voor ons mannen en voor ons heil is hij uit de hemel neergedaald,
Bij de woorden die volgen, tot en met "en werd mens", buigen allen.
en door de Heilige Geest werd vleesgeworden van de Maagd Maria, en werd mens.
Om onzentwil werd Hij gekruisigd onder Pontius Pilatus,
Hij stierf de dood en werd begraven,
en stond weer op op de derde dag in overeenstemming met de Schrift.
Hij is opgevaren naar de hemel en zit aan de rechterhand van de Vader.
Hij zal terugkomen in heerlijkheid om de levenden en de doden te oordelen
en Zijn koninkrijk zal no end hebben.
Ik geloof in de Heilige Geest, de Heer, de gever van leven,
die voortkomt uit de Vader en de Zoon,
die met de Vader en de Zoon wordt aanbeden en verheerlijkt,
die door de profeten heeft gesproken.
Ik geloof in één, heilige, katholieke en apostolische Kerk.
Ik belijd één doopsel tot vergeving van zonden
en ik kijk uit naar de opstanding van de doden
en het leven van de toekomende wereld. Amen.
In navolging van de geloofsbelijdenis plaatst het volk de behoeften van de wereld bij onze Vader in de hemel in de "Algemene Voorbede" of "Gebeden van de Gelovigen".
Een lector leest gewoonlijk een korte voorbede voor die het volk zich eigen maakt door te antwoorden: "Heer, hoor ons gebed".
Deze gebeden bidden gewoonlijk voor de paus en de kerk, de leiders van onze natie, voor een toename van de roepingen tot het priesterschap, voor mensen in moeilijkheden, voor zieken en zieken (vooral die van de specifieke parochie), voor de doden.
Hiermee is het eerste deel van de Mis afgesloten.
De offerrituelen
Sommige leden van de gemeente (vaak kinderen of een gezin) nemen dan de "geschenken" op zich:
het brood dat het lichaam van Christus zal worden en
de Wijn die Zijn Bloed zal worden.
Dit is ook wanneer de eerste collectie wordt genomen.
Het volk wordt uitgenodigd om een offer te brengen dat wordt doorgestuurd naar de bisschop of aartsbisschop om te worden gebruikt voor de doeleinden van het bisdom.
De liturgie van de eucharistie
De priester ontvangt deze gaven en spreekt er een zegen over uit, biedt ze aan God, het werk en de vrucht van onze handen, en benadrukt het grote mysterie dat God voedsel en drank zal nemen dat we hebben gemaakt en ze zal transformeren in een hemelse maaltijd, het lichaam en Bloed van onze Heer Jezus.
Na het zegenen van de gaven bidt de priester dat God hem zal reinigen van alle ongerechtigheid en wast hij symbolisch zijn vingers die de Heer zullen aanraken.
Het volk bidt dan dat God het offer van de priester zal aanvaarden "voor de lof en glorie van zijn naam, voor ons welzijn en het welzijn van zijn hele kerk".
De Mis begint in het Laatste Avondmaal wanneer Onze-Lieve-Heer voor het eerst brood en wijn verandert in Zijn Lichaam en Bloed. Maar het heeft ook zijn links in de grote evenementen van Goede Vrijdag. Elke mis is een voortzetting en heroffering van het offer van Christus op Golgotha. Het neemt de holocausts en verbrande, bloedige offers van het Oude Testament en transformeert ze in het Heilig Offer van het Lam van God dat de hele mensheid heeft verlost.
Nadat de priester een kort lofprijzingsgebed tot God reciteert - het "Voorwoord" - zingen de mensen het hemelse gezang van het "Sanctus" "met alle engelen en heiligen":
Heilige, Heilige, Heilige Heer, God van kracht en macht,
Hemel en aarde zijn vol van Uw heerlijkheid Hosanna in de Allerhoogste!
Gezegend is Hij die komt in de naam van de Heer Hosanna in de Allerhoogste!
Het Volk knielt dan in gereedheid voor het moment waarop Jezus waarlijk, fysiek aanwezig zal zijn op het altaar.
De priester begint een groot dankgebed en smeekbede tot God te bidden, genaamd de
"Eucharistisch gebed". Er zijn een aantal eucharistische gebeden voor de priester om uit te kiezen:
Het Eerste Eucharistisch Gebed is een vertaling van de Canon. De Canon was het enige eucharistische gebed dat werd opgezegd in de Latijnse ritus vanaf de tijd van de Contrareformatie tot Vaticanum II. Het is rijk aan de geschiedenis van het volk van God, het doet een beroep op ons Joodse erfgoed, het herinnert ons aan ons hemelse doel, het doet een beroep op elk van de apostelen en de heiligen en de martelaren van de Vroege Kerk, elk bij naam, om voor ons te bemiddelen.
Het Tweede Eucharistisch Gebed (een van de nieuwe die door paus Paulus VI zijn geïntroduceerd na Vaticanum II) is gebaseerd op de eucharistische gebeden die in de zeer vroege Kerk werden gebruikt. Het is mooi in zijn eenvoud en velen waarderen hoe het ons verbindt met het gebed van de vroege kerk. Velen waarderen het ook dat het zo veel korter is dan de andere! (Het is zeker het meest gebruikte, het "standaard" Eucharistisch gebed).
Het derde eucharistisch gebed is sterk gebaseerd op de liturgische tradities en beeldspraak van de oosterse kerk.
Er is ook een vierde eucharistisch gebed en een nummer speciaal geschreven voor missen met kinderen.
De gemeenschappelijke elementen van de eucharistische gebeden zijn:
De toewijding - het moment waarop de priester het brood en de wijn verandert in het lichaam en bloed van onze Heer door de woorden van toewijding te herhalen:
Dit is mijn lichaam (hic est enim corpus meum)Dit is de beker van mijn bloed (hoc est calix sanguinis meus)
Gebed voor de kerk
Gebed voor de paus, de plaatselijke ordinaris (bisschop), alle priesters en alle gelovigen
Gebed voor de overleden gelovigen (de gelovigen die zijn gestorven)
Aanroeping van de Heilige Maagd, de apostelen en de heiligen
Ten slotte de Doxologie van Lof door de Priester gevolgd door het "Grote Amen" van het Volk : Door Hem, met Hem, in Hem, in de eenheid van de Heilige Geest, zijn alle glorie en eer de Uwe, Almachtige Vader, voor altijd en altijd. Amen.
Het Volk staat dan op om samen het Onze Vader te bidden en de Vredeskus met elkaar te delen (meestal een handdruk of een hoofdknik!)
De priester breekt dan het lichaam van Christus terwijl het volk bidt,
"Lam van God, dat de zonden van de wereld wegneemt, ontferm U over ons."
(Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis).
De priester nodigt ons dan opnieuw uit om onze onwaardigheid te erkennen in de "Domine, non sum dignus":
"Heer, ik ben niet waardig U te ontvangen, maar zeg alleen het woord, en ik zal genezen worden."
De priester eet en drinkt vervolgens het Lichaam en Bloed van de Heer voordat hij verder gaat met het uitdelen van het sacrament aan elk van de mensen die op hun beurt de communie wensen en kunnen ontvangen.
Dit is het grote hoogtepunt van de mis, van het christelijk leven, van de kerk, het moment waarop Jezus, werkelijk aanwezig, lichaam, bloed, ziel en goddelijkheid, ons wezen binnengaat, onze lichamen en zielen, ons één makend met Hem en met elkaar, ons vastklampend aan Zijn Mystieke Lichaam, de Kerk.
Onnodig te zeggen dat op dit gezegende moment een paar momenten van stille bezinning en dan een lied van grote vreugde en lofzang volgen!
In dit stadium wordt meestal een tweede incasso gedaan. De opbrengst van deze collecte is bestemd voor de behoeften van de parochie (onderhoud van de kerkgebouwen, betaling van de elektriciteit, fondsen voor de parochieschool, enz.) en voor het onderhoud van de priesters.
Na het consumeren van het overgebleven Kostbaar Bloed en het plaatsen van de overgebleven gastheren in de Tabernakel, reinigt en zuivert de Priester de heilige vaten en zit dan stil voor een tijd in bezinning en dankzegging.
De afsluitende riten
Ten slotte zegent de priester het volk en "ontslaat" het. "De mis is afgelopen! Ga in vrede om de Heer lief te hebben en te dienen!" Hij stuurt ons de wereld in om Christus met ons in ons hart te nemen en Hem bekend te maken aan iedereen die we ontmoeten. De priester gaat dan de kerk uit terwijl het volk een laatste hymne zingt.